Απλά Μαθήματα Αυτογνωσίας Μέσα από Ερωτήσεις & Απαντήσεις

ΕΡ: Τι είναι και γιατί χρειάζεται η αυτογνωσία ;

ΑΠ: είναι το γνώθι σαυτον (να γνωρίζω τον εαυτό μου) και ο δρόμος προς την ευτυχία

ΕΡ: Γιατί η γνώση του εαυτού μου είναι το μέσο που οδηγεί σε ευτυχία και ολοκλήρωση; ΑΠ: διότι έχω : α) έναν εαυτό, που γνωρίζω όλο και καλύτερα, και αυτή η γνώση με προφυλάσσει και με καθοδηγεί β) αξιοποιώ τον εαυτό ως μέσο γ) για να κατακτήσω την ευτυχία και την ολοκλήρωση, δ) για να συνεχίσω να ζω, να δημιουργώ και να εξελίσσομαι

ΕΡ: Πως γνωρίζουμε τον εαυτό μας και πως γνωρίζουμε ότι τον γνωρίζουμε ;

ΑΠ: μέσω των συναισθημάτων μας.

ΕΡ: πως δημιουργούνται τα συναισθήματα ;

ΑΠ: δημιουργούνται από τις αντιλήψεις και τα συμπεράσματα που έχουμε βγάλει εμείς οι ίδιοι, ή έχουμε ακούσει από άλλους για μας τους ίδιους και τη ζωή.

Τα συναισθήματα δημιουργούνται κυρίως :

-> από βιώματα (κυρίως της παιδικής ηλικίας)

-> από πληροφορίες

-> από γεγονότα ή καταστάσεις που έχουν υποπέσει στην αντίληψη μας

-> και την ερμηνεία που προβάλλουμε πάνω στα γεγονότα, τις καταστάσεις κλπ, ανάλογα με το τι πιστεύουμε για αυτά

ΕΡ: Ποιες είναι οι βασικές επιθυμίες, ανάγκες και τα κίνητρα στη ζωή των ανθρώπων ;

ΑΠ: α) Η ασφάλεια β) Η αξία γ) Η ικανοποίηση / χαρά και τέλος

Η ελευθερία να τα έχουμε όλα αυτά (δηλ. να μην περιορίζονται ούτε να εμποδίζονται)

Αυτά είναι η κινητήρια δύναμη για ζωή στους ανθρώπους, που μέσω αυτών αναζητούν την ευτυχία. Αντίθετα, η μη ικανοποίηση τους γίνεται παράγοντας περιορισμού, αρνητικών συναισθημάτων και, κυρίως, πηγή δυστυχίας

ΕΡ: Ποια είναι τα βασικά υπαρξιακά ζητήματα που απασχολούν όλους τους ανθρώπους;  

ΑΠ: ->ο θάνατος (που δημιουργεί φόβο και ανασφάλεια) πριν απ' όλα,

-> η μοναξιά (που δημιουργεί επίσης ανασφάλεια και φόβο για την αξία και την αποδοχή μας από τους αγαπημένους μας)

-> το νόημα της ζωής (λείπει όταν οι ανάγκες μου δεν ικανοποιούνται , όταν λόγω αυτής της αδυναμίας δεν έχω κίνητρο για ζωή, όταν δεν βιώνω χαρά, ικανοποίηση, πληρότητα)

-> η ελευθεριά ( δηλ. να μην μπορώ να κατακτώ και να διατηρώ όσα χρειάζομαι)

Είναι εμφανείς οι αναλογίες μεταξύ ανθρωπίνων επιθυμιών και της διατήρησης της ύπαρξης και της ζωής, σε σημείο που να σκεπτόμαστε ότι αυτό που καθορίζει σε μεγάλο βαθμό την ανθρωπινή ζωή είναι η ικανοποίηση των βασικών αναγκών!

Θα μπορούσαμε να πούμε σχηματικά:

Η ικανοποίηση των ανθρώπινων επιθυμιών για ασφάλεια και αξία οδηγούν στην ευτυχία, στην πληρότητα, στην ολοκλήρωση, στη δημιουργία, στην εξέλιξη της ίδιας της ζωής, ως το βαθύτερο εσωτερικό της νόημα και στόχο της Ύπαρξης.

Έτσι το βασικό διάγραμμα προς την ανθρώπινη ευτυχία θα μπορούσε να είναι :

-> ελευθεριά -> ασφάλεια -> αξία -> απόλαυση/επικοινωνία-> απουσία μοναξιάς -> συμφιλίωση με την ιδέα του θανάτου

ΕΡ:  Αν τα πράγματα είναι έτσι, γιατί οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν εμπόδια στην ικανοποίηση 
των αναγκών τους γιατί δεν βγάζουν τα εμπόδια από τη μέση, ώστε η ευτυχία να είναι το 
έπαθλο που κατακτιέται σε μια στιγμή;

ΑΠ: γιατί αυτό που είναι βασικό κίνητρο στη ζωή των ανθρώπων (οι επιθυμίες/ανάγκες που μπορούν να ικανοποιηθούν αυτοστιγμεί ή σύντομα) εμποδίζονται από τις αντιλήψεις/πεποιθήσεις που έχουμε τόσο για μας, για τις ανάγκες μας, όσο και για τον τρόπο εκπλήρωσης τους. Είναι μονόδρομος. Δεν έχουμε ελευθερία επιλογής. Πιστεύουμε ότι «δεν γίνεται» ή «δεν μπορούμε», που, ασφαλώς, δεν είναι τίποτα άλλο από περιοριστικές πεποιθήσεις.

ΕΡ: Γιατί και πως υπάρχει αυτό το «εμπόδιο»;

ΑΠ: διότι μεσολαβεί ένα «εγώ»! Μεσολαβούμε «εμείς»! και αυτό που αποτελεί το «εγώ» είναι το πλέγμα (κουβάρι) των πεποιθήσεων, των συναισθημάτων, των μπερδεμένων εννοιών και πληροφοριών που φτιάχνει την προσωπικότητα μας. Αν αυτά όλα είναι λανθασμένα ή δυσλειτουργικά εμποδίζεται η φυσική ροή της Ζωής, η Χαρά και η Πληρότητα. Χρειάζεται αλλαγή, δηλ. κίνηση, μετατόπιση προς μια άλλη κατεύθυνση. Αν δεν υπήρχε αυτό το «εμπόδιο», η καθήλωση που προέρχεται από τις πεποιθήσεις, που δημιουργεί πόνο, ίσως, να μην είχαν οι άνθρωποι κίνητρο να μετακινηθούν προς μια νέα εξελιγμένη εκδοχή του εαυτού τους. Ίσως... Στην αρχή, τουλάχιστον! Μπορεί να έμεναν διαρκώς αδρανείς, είτε καθηλωμένοι και διαρκώς παραιτημένοι, είτε διαρκώς «ακίνητα ευτυχισμένοι», γεγονός που αντίκειται στους νόμους της κίνησης και της εξέλιξης που διέπουν όλη τη Ζωή και το Σύμπαν.

ΕΡ: Δηλαδή, μπορούμε να πούμε ότι ανάλογα με το «εγώ» και την αυτογνωσία μας, ανάλογος είναι και ο βαθμός εκπλήρωσης των επιθυμιών μας ;

ΑΠ: ΝΑΙ ! όσο πιο άγνωστο, ανυποψίαστο, ακαλλιέργητο και αποξενωμένο «εγώ» έχουμε, τόσο δυσκολότερη γίνεται η ικανοποίηση των επιθυμιών του και τόσο λιγότερο απολαμβάνουμε ευτυχία και πληρότητα. Κατά βάθος δεν ξέρουμε τι θέλουμε ή πώς να το έχουμε!

ΕΡ: Τι κάνουμε, λοιπόν, όταν, έχουμε απέναντι μας έναν άνθρωπο που είναι δυστυχισμένος ή βρίσκεται σε σύγχυση ; τι θέλουμε να μάθουμε γι' αυτόν, ώστε να τον βοηθήσουμε να βρει το δρόμο προς την αυτογνωσία του; πως θα κάνει επιλογή των προτεραιοτήτων και των αναγκών του; πως θα βρει τους τρόπους εκπλήρωσης τους και την σύνδεση όλων αυτών μεταξύ τους, μέσω της 
μετεξέλιξης του «εγώ»;

ΑΠ: ΡΩΤΑΜΕ ! Απλώς κάνουμε ερωτήσεις. Καίριες ερωτήσεις, δηλ. προσπαθούμε να εκμαιεύσουμε τις καλύτερες δυνατές απαντήσεις από και για τον ερωτώμενο. Κάνουμε όσο πιο πολλές ερωτήσεις μπορούμε και τον αφήνουμε να δώσει τις δικές του προσωπικές απαντήσεις, χωρίς καμία κριτική. Δεν χρειάζεται εμείς να κάνουμε αξιολόγηση ή να έχουμε γνώμη για το τι είναι καλό ή κακό για εκείνον ! Τις απαντήσεις που δίνει ο ίδιος, φυσικά τις «ακούει» και, φυσικά, αξιολογεί ο ίδιος την «αλήθεια» τους. 

Δηλ. Μέσα από ερωτήσεις ο κάθε άνθρωπος μπορεί να δώσει τις προσωπικές του απαντήσεις και να κατανοήσει βαθύτερα τον εαυτό του και τις ανάγκες του.

ΕΡ: Ποιες είναι μερικές από τις ερωτήσεις που κάνουμε σε κάποιον για Αυτογνωσία;

ΑΠ: -  τι νιώθεις ;
(γιατί είναι το μόνο σίγουρο που γνωρίζει καλά και αναμφισβητητα !!!)

 - τι χρειάζεσαι για να είσαι ευτυχισμένος ;
(γιατί, χρειάζεται, συνήθως, το αντίθετο από αυτό που τον κάνει δυστυχισμένο. Επίσης, συνήθως, αγνοεί τον τελικό στόχο, αλλά και τους τρόπους, τους δρόμους και τα «κλειδιά» προς την κατάκτηση της ευτυχίας του)

- τι σε εμποδίζει να είσαι ευτυχισμένος; (σπανίως γνωρίζει ότι είναι ο ίδιος ο εαυτός του, το «εγώ» του, όπως εξηγήθηκε παραπάνω. Συνήθως πιστεύει ότι φταίνε οι άλλοι, τα γεγονότα, οι καταστάσεις κλπ)

- τι πιστεύεις συγκεκριμένα για το κάθε ερέθισμα που σε αναστατώνει ;

Κάνουμε διαρκώς ερωτήσεις μέχρι να φτάσουμε στον πυρήνα της σκέψης, που καταλήγει να στηρίζεται πάνω σε λίγες «βασικές» αντιλήψεις. Γύρω από αυτές τις αντιλήψεις/πεποιθήσεις/προγραμματισμούς έχει δομηθεί ένα ολόκληρο πλέγμα αντιλήψεων, που αποτελεί την «κοσμοθεωρία» του καθενός μας, για τον εαυτό, τον κόσμο και το «γίγνεσθαι». Η κοσμοθεωρία αυτή έχει δημιουργηθεί κατά βάση στην παιδική ηλικία, μέσα από βιώματα, «συμπεράσματα», παιδικές εμπειρίες και έχει ενισχυθεί ποικιλοτροπως στην εφηβική και ενήλικη ζωή, με «λογικά» συμπεράσματα.

Έτσι, οι περισσότερες ανάγκες και επιθυμίες είναι λίγο-πολύ κοινές στους περισσότερους ανθρώπους. Απλά, διαφέρουν ως προς τα πρόσωπα, τα γεγονότα και τις καταστάσεις, αλλά είναι κοινές ανθρώπινες ανάγκες, όπως τις κατηγοριοποιησαμε πιο πάνω :

-> ελευθεριά -> ασφάλεια -> αξία-> απόλαυση /επικοινωνία-> απουσία μοναξιάς -> συμφιλίωση με την ιδέα του θανάτου

ΕΡ: Αν, τελικά, γίνει κατανοητό οτι το εμπόδιο αφορά τον ίδιο τον άνθρωπο προσωπικά και μόνο, είτε επειδή ο ίδιος δημιουργεί τις καταστάσεις δυστυχίας του, είτε επειδή δεν μπορεί να βγάλει τα εμπόδια προς την ευτυχία του από τη μέση, τι μπορούμε να τον ρωτήσουμε μετά ;

ΑΠ: Μα φυσικά, πως νομίζεις ο ίδιος ότι μπορεί να βγουν τα εμπόδια από τη μέση ;

ΕΡ: Γιατί κάνουμε αυτή την ερώτηση; Αν γνώριζε τι να κάνει ο κάθε άνθρωπος για να ευτυχήσει δεν θα το είχε κάνει ;

ΑΠ : Τις περισσότερες φορές δεν έχει καν θέσει το ερώτημα στον εαυτό του. Ακόμα και αν το έχει θέσει, δεν είναι βέβαιο ότι έχει απαντήσει. Τέλος, είναι θετικό να ακούσει ο ίδιος τις απαντήσεις του, παίρνει δύναμη και κουράγιο. Είναι, επίσης, μια δέσμευση, κατά κάποιον τρόπο, παύει να αυταπατάται ή να υπεκφεύγει